Waarom zijn er nog nooit menselijke resten gevonden in de Titanic?

Het zinken van de Titanic is een van die verhalen die je niet meer uit je hoofd krijgt, toch?

Het gebeurde daar op 15 april 1912 en is, zelfs na meer dan honderd jaar, nog steeds een van de grootste drama's die de zee ooit heeft gezien.

Ik stel me altijd de scènes uit de films voor, waarin het schip zinkt en iedereen in paniek is. Sinds het in 1985 door het team onder leiding van Robert Ballard werd ontdekt, zijn de mannen er met onderzeeërs, robots en van alles naartoe gegaan.

Maar er is één ding dat mij altijd nieuwsgierig maakt – en ik wed dat u zich dat ook afvraagt – en dat is: waar zijn de menselijke resten? Er zijn die nacht meer dan 1500 mensen gestorven.

Zat er niemand binnenin opgesloten? Nou, ik zal je vertellen wat ik hierover heb ontdekt, want er schuilt veel achter dit mysterie.

Wat gebeurde er die nacht op de Titanic

Voordat we ingaan op de vraag waarom er niets is gevonden, is het de moeite waard om even terug te blikken op wat er is gebeurd.

De Titanic, die reus die iedereen ‘onzinkbaar’ noemde, botste op een ijsberg in het midden van de Noord-Atlantische Oceaan en zonk in minder dan drie uur. Van de 2.224 opvarenden wisten slechts 700 in de boten te ontsnappen en werden gered door de Carpathia.

Met andere woorden, er bleven nog veel mensen over – meer dan 1.500 – die uiteindelijk achterbleven, hetzij in het ijskoude water, hetzij in het schip.

Dan denk je: “Oké, maar toen ze het schip daar beneden vonden, op bijna 4000 meter diepte, waren er geen botten of lichamen?” Dat is de grote vraag, en daar zijn verschillende redenen voor.

De bodem van de zee vergeeft niet

Ik wil u eerst vertellen hoe de plek eruitziet waar de Titanic nu ligt.

Echt waar: de druk daar beneden verplettert alles, de temperatuur is bijna nul en zonlicht? Absoluut niet.

Bovendien beweegt het water door de stromingen enorm en is de chemie ervan heel anders dan wij gewend zijn.

Een van de meest voor de hand liggende verklaringen voor het feit dat er geen menselijke resten zijn gevonden, is dat de zee alles heeft opgeruimd. Echt waar, de diepe oceaan is als een blender van organisch materiaal.

Er leven daar beneden een heleboel vreemde wezens – vissen, krabben, bacteriën – die dol zijn op zacht weefsel.

Stel je voor: de lichamen die met het schip zonken, werden al snel voedsel. Binnen enkele weken, hooguit maanden, waren spieren, huid en al dat soort dingen verdwenen.

Maar hoe zit het met de botten, vraagt u zich af? Zou er niet minstens één skelet overblijven om het verhaal te vertellen? Nou, daar komt nog een ander deel van de verklaring om de hoek kijken.

Botten kunnen de klap niet verdragen

Het probleem is dat het zeewater daar erg zuur is. Dit komt door de hoeveelheid opgeloste koolstofdioxide en het gebrek aan zuurstof.

Deze zuurgraad tast langzaam het calcium in uw botten aan, alsof er sprake is van stille erosie.

Ik heb gelezen dat bij andere oude scheepswrakken de skeletten soms na enkele decennia volledig verdwenen zijn.

In het geval van de Titanic, die er al meer dan een eeuw ligt, is het vrijwel zeker dat de botten die er nog zijn, al vergaan zijn tot stof of vermengd zijn met de modder op de bodem. Als je erover nadenkt, krijg je er kippenvel van, toch?

En er is meer: veel lichamen zijn waarschijnlijk niet eens met het schip meegekomen naar de diepte.

Toen de Titanic in tweeën brak – herinnert u zich die iconische scène nog? –, er waren al veel mensen aan de oppervlakte of in open delen van het schip.

Waarschijnlijk zijn deze lichamen door de stroming in het ijskoude water blijven drijven.

Zodanig zelfs dat in de daaropvolgende weken schepen als de Mackay-Bennett uitvaren om meer dan 300 lichamen te redden.

Het zou dus kunnen dat er veel minder mensen met de romp zijn gezonken dan we denken.

Dingen die overleven en dingen die dat niet doen

Wat mij altijd weer verbaast, is dat toen ze de Titanic vonden, hun persoonlijke bezittingen nog in uitstekende staat waren.

Echt waar, schoenen, kleding en zelfs een paar brieven zijn bewaard gebleven! Dan begin ik te denken: “Als een paar schoenen het volhield, waarom de botten dan niet?” Het verschil zit in het materiaal.

Leer wordt bijvoorbeeld behandeld om lang mee te gaan. Veel van deze voorwerpen bevonden zich in de meer beschermde delen van het schip, zoals hutten of gangen, waar de stroming minder sterk is.

Botten zijn poreus, kwetsbaar en hebben geen schijn van kans tegen de chemie van de zee.

Er zijn mensen die denken dat er menselijke resten verborgen liggen in delen van het schip die nog niet zijn onderzocht.

De Titanic is gigantisch en verschillende delen zijn zo platgetrapt of moeilijk bereikbaar dat robots er niet eens dichtbij kunnen komen.

Maar eerlijk gezegd, zelfs als er iets zou zijn, betwijfel ik of het na al die tijd nog herkenbaar zou zijn.

Kettingen en hongerige dieren

En bovendien zijn de stromingen in de Noord-Atlantische Oceaan echt te gek.

De Golfstroom kan bijvoorbeeld lichamen hebben meegevoerd voordat ze zonken.

En diep van binnen zijn er een aantal sinistere wormen – genaamd Osedax, of “bot-etende wormen” – die experts zijn in het vernietigen van elk skelet dat op hun pad komt.

Deze kleine wezentjes leven vast aan botten en zuigen voedingsstoffen op met behulp van de bacteriën die ze in zich dragen.

Dus ook al hielden sommige botten het een tijdje vol, deze jongens hebben de klus waarschijnlijk geklaard.

Gekke theorieën en geruchten over de Titanic

Natuurlijk ontstaan er, net als bij elk mysterie, altijd weer andere theorieën.

Ik heb mensen horen zeggen dat de ontdekkingsreizigers menselijke resten vonden, maar dat ze die verborgen hielden om de families niet te choqueren of zoiets.

Er is geen bewijs hiervoor, dus ik geloof dit idee niet.

Anderen beweren dat de extreme kou de lichamen heeft ‘bevroren’, net als een zeemummie.

Maar kijk, de temperatuur daar beneden is laag, ja, maar niet hoog genoeg om het te conserveren – het vertraagt alleen het rottingsproces een beetje.

De Titanic als heilig graf

Tot slot vind ik één ding prachtig aan dit alles: het respect dat mensen hebben voor de Titanic.

Sinds de ontdekking beschouwen ontdekkingsreizigers het schip als een gedenkteken, een plek waar zoveel levens verloren zijn gegaan.

Als ze menselijke resten zouden vinden, zouden ze dat misschien niet eens bekendmaken, weet je? Om de waardigheid van de slachtoffers te behouden.

Maar diep van binnen geloof ik echt dat de natuur haar werk al heeft gedaan en alle resterende sporen heeft uitgewist.

De stop samenvatten

Dat is het dus: de menselijke resten van de Titanic zijn verdwenen door een heleboel spullen bij elkaar.

Zeedieren aten het weefsel op, het zure water loste de botten op, stromingen verspreidden de restanten en de tijd zorgde voor de finishing touch.

Er liggen geen enge skeletten in de hutten te wachten, zoals in horrorfilms.

De Titanic laat zien hoe de natuur de dienst uitmaakt. Dat vind ik fascinerend, maar ook triest. Wat denk jij? Laat een reactie achter, dan kunnen we ideeën uitwisselen!